Μονή Σίμωνος Πέτρας: (Ελληνική, κοινόβια, γιορτάζει τη Γέννηση τού Χριστού, στις 25 Δεκεμβρίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ. παραλία της χερσονήσου, ανάμεσα στη Δάφνη και τη Μονή Γρηγορίου, και είναι χτισμένη στην κορυφή απότομου βράχου, 230 μ πάνω από τη θάλασσα. Κατά την παράδοση, η θέση της μονής αποφασίστηκε από τον όσιο Σίμωνα, στον οποίο οφείλει και το όνομά της, όταν από την παρακείμενη σπηλιά του έβλεπε ένα άστρο να λάμπει πάνω στον βράχο, όπου σήμερα βρίσκεται η μονή. Πραγματικά, το τολμηρό αυτό οικοδόμημα στην κορυφή τού απότομου βράχου όχι μόνο παρέχει στον μοναχό ή τον επισκέπτη μια μοναδική αίσθηση εξώκοσμης κατάστασης, αλλά και εξασφαλίζει αυτούς που κατοικούν μέσα από τις εχθρικές προσβολές.
Η ίδρυση της μονής τοποθετείται στα μέσα του 14ου αιώνα και αρχικά ονομαζόταν Νέα Βηθλεέμ, από το άστρο που οδήγησε τον όσιο Σίμωνα. Το 1364 ο Σέρβος ηγεμόνας Ιωάννης Ούγγλεσης ενίσχυσε τα οικονομικά της μονής και σύμφωνα με χρυσόβουλλό του που σώθηκε σε αντίγραφο, φρόντισε ακόμη να αγοραστούν κτήματα για τη μονή. Στο Γ’ Τυπικό τού Αγίου Όρους (1394) η μονή κατέχει την εικοστή τρίτη θέση. Λεπτομέρειες για την ιστορία της στους επόμενους αιώνες δεν γνωρίζουμε, και αυτό γιατί τα αρχεία της καταστράφηκαν στις μεγάλες πυρκαγιές που έπληξαν τη μονή. Για πρώτη φορά κάηκε το 1580 και την καταστροφή συμπλήρωσαν οι πυρκαγιές τού 1626 και 1891. Μετά το 1581 και για σύντομο χρόνο οι πατέρες εγκατέλειψαν τη μονή και εγκαταστάθηκαν στη Μονή Ξενοφώντος, πληρώ- νοντας μάλιστα τα χρέη της από το ταμείο της μονής τους, που είχε σωθεί από την πυρκαγιά. Τον 17ο αιώνα η Μονή Σίμωνος Πέτρας ήταν ιδιόρρυθμη, αλλά το 1801, στα χρόνια της πατριαρχίας τού Καλλινίκου, μετατράπηκε σε κοινόβιο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κτήτορας της μονής θεωρείται και η αγία Μαγδαληνή, γιατί με το αριστερό της χέρι, που σώζεται ως λείψανο στη μονή, συγκεντρώθηκαν μεγάλα ποσά, που βοήθησαν στην ανοικοδόμηση της. Μετά την τελευταία πυρκαγιά (1891) ανοικοδομήθηκε μια ακόμη πτέρυγα στα ανατολικά, όπου στεγάζεται σήμερα το ηγουμενείο, και κελιά μοναχών.
Το καθολικό καταστράφηκε στην πυρκαγιά του 1891, αλλά άγνωστο σε ποιά έκταση. Στους τρούλους της προθέσεως και τού διακονικού διατηρήθηκαν τοιχογραφίες, οι οποίες πιθανότατα έγιναν το 1633 και ανακαινίστηκαν το 1856. Ο υπόλοιπος ναός είναι σήμερα χωρίς τοιχογραφίες.
Η τράπεζα, ενσωματωμένη στη νότια πτέρυγα, ανοικοδομήθηκε μετά την καταστροφή τού 1891, χωρίς τοιχογραφίες. Στην ίδια καταστροφή χάθηκε και η βιβλιοθήκη της μονής με τα χειρόγραφά της, που μας είναι σήμερα γνωστά από την καταλογογράφηση του Σπ. Λάμπρου, λίγο πριν από την πυρκαγιά. Ελάχιστα χειρόγραφα έχουν σωθεί. Ενδιαφέρον είναι το νεώτερο ιστορικό αρχείο της μονής και τα έργα τέχνης που φυλάγονται πρόχειρα σε μια αίθουσα. Ιδιαίτερα αναφέρονται οι λίγες αλλά καλής τέχνης φορητές εικόνες (14ου αιώνα και εξής) και τα έργα μεταλλοτεχνίας και ξυλογλυπτικής.
Παρεκκλήσια υπάρχουν 4 μέσα και 4 έξω από τη μονή. Ένα από τα τελευταία, του Αγίου Νικολάου στη θέση Δοντά, ήταν η αιτία μεγάλης διαμάχης στο παρελθόν με τη γειτονική Μονή Ξηροποτάμου. Στην περιοχή των Καρυών έχει 5 κελιά και στη Δάφνη αρκετά κτήρια για αποθήκες, εργαστήρια κ.λπ. Σήμερα κατοικείται από 60 περίπου μοναχούς.
Η ίδρυση της μονής τοποθετείται στα μέσα του 14ου αιώνα και αρχικά ονομαζόταν Νέα Βηθλεέμ, από το άστρο που οδήγησε τον όσιο Σίμωνα. Το 1364 ο Σέρβος ηγεμόνας Ιωάννης Ούγγλεσης ενίσχυσε τα οικονομικά της μονής και σύμφωνα με χρυσόβουλλό του που σώθηκε σε αντίγραφο, φρόντισε ακόμη να αγοραστούν κτήματα για τη μονή. Στο Γ’ Τυπικό τού Αγίου Όρους (1394) η μονή κατέχει την εικοστή τρίτη θέση. Λεπτομέρειες για την ιστορία της στους επόμενους αιώνες δεν γνωρίζουμε, και αυτό γιατί τα αρχεία της καταστράφηκαν στις μεγάλες πυρκαγιές που έπληξαν τη μονή. Για πρώτη φορά κάηκε το 1580 και την καταστροφή συμπλήρωσαν οι πυρκαγιές τού 1626 και 1891. Μετά το 1581 και για σύντομο χρόνο οι πατέρες εγκατέλειψαν τη μονή και εγκαταστάθηκαν στη Μονή Ξενοφώντος, πληρώ- νοντας μάλιστα τα χρέη της από το ταμείο της μονής τους, που είχε σωθεί από την πυρκαγιά. Τον 17ο αιώνα η Μονή Σίμωνος Πέτρας ήταν ιδιόρρυθμη, αλλά το 1801, στα χρόνια της πατριαρχίας τού Καλλινίκου, μετατράπηκε σε κοινόβιο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κτήτορας της μονής θεωρείται και η αγία Μαγδαληνή, γιατί με το αριστερό της χέρι, που σώζεται ως λείψανο στη μονή, συγκεντρώθηκαν μεγάλα ποσά, που βοήθησαν στην ανοικοδόμηση της. Μετά την τελευταία πυρκαγιά (1891) ανοικοδομήθηκε μια ακόμη πτέρυγα στα ανατολικά, όπου στεγάζεται σήμερα το ηγουμενείο, και κελιά μοναχών.
Το καθολικό καταστράφηκε στην πυρκαγιά του 1891, αλλά άγνωστο σε ποιά έκταση. Στους τρούλους της προθέσεως και τού διακονικού διατηρήθηκαν τοιχογραφίες, οι οποίες πιθανότατα έγιναν το 1633 και ανακαινίστηκαν το 1856. Ο υπόλοιπος ναός είναι σήμερα χωρίς τοιχογραφίες.
Η τράπεζα, ενσωματωμένη στη νότια πτέρυγα, ανοικοδομήθηκε μετά την καταστροφή τού 1891, χωρίς τοιχογραφίες. Στην ίδια καταστροφή χάθηκε και η βιβλιοθήκη της μονής με τα χειρόγραφά της, που μας είναι σήμερα γνωστά από την καταλογογράφηση του Σπ. Λάμπρου, λίγο πριν από την πυρκαγιά. Ελάχιστα χειρόγραφα έχουν σωθεί. Ενδιαφέρον είναι το νεώτερο ιστορικό αρχείο της μονής και τα έργα τέχνης που φυλάγονται πρόχειρα σε μια αίθουσα. Ιδιαίτερα αναφέρονται οι λίγες αλλά καλής τέχνης φορητές εικόνες (14ου αιώνα και εξής) και τα έργα μεταλλοτεχνίας και ξυλογλυπτικής.
Παρεκκλήσια υπάρχουν 4 μέσα και 4 έξω από τη μονή. Ένα από τα τελευταία, του Αγίου Νικολάου στη θέση Δοντά, ήταν η αιτία μεγάλης διαμάχης στο παρελθόν με τη γειτονική Μονή Ξηροποτάμου. Στην περιοχή των Καρυών έχει 5 κελιά και στη Δάφνη αρκετά κτήρια για αποθήκες, εργαστήρια κ.λπ. Σήμερα κατοικείται από 60 περίπου μοναχούς.
Mετάβαση στη Μονή: Από Ουρανούπολη →
Από Δάφνη → Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρα, με άλλο πλοίο της γραμμης.Υπάρχει και μονοπάτι το οποίο είναι μακρύ και δύσκολο (Δεν συνιστάται)
ΙΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ – ΚΑΛΥΒΕΣ – ΣΠΗΛΑΙΑ Κ.Λ.Π.
ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου